Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Id mihi magnum videtur. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nam quid possumus facere melius?
Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quod totum contra est.
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Ut id aliis narrare gestiant?
Eaedem res maneant alio modo. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Ut id aliis narrare gestiant? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.
Itaque fecimus. Sed ego in hoc resisto; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non
repugnet ipsum sibi. Si quae forte-possumus. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Non semper, inquam;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Ego vero isti, inquam, permitto. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Suo genere perveniant ad extremum; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Et ille ridens: Video, inquit,
quid agas; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
English