Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Falli igitur possumus. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Tria genera bonorum; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit

hanc nostram comprehensionem summi boni. Duo Reges: constructio interrete. Immo videri fortasse. Nihil ad rem! Ne sit sane; Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quis istud, quaeso, nesciebat? Sed ad bona praeterita redeamus. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nos commodius agimus. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quae sequuntur igitur? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? ALIO MODO.

Itaque his sapiens semper vacabit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sed haec in pueris; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.