Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Ut id aliis narrare gestiant? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Cave putes quicquam esse verius.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. At enim hic etiam dolore. Et quidem, inquit, vehementer errat; Duo Reges: constructio interrete. Sed haec nihil sane ad rem; Non potes, nisi retexueris illa.
Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quippe: habes enim a rhetoribus; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Nos cum te, M. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Facillimum id quidem est, inquam. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Ab
hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Scrupulum, inquam, abeunti; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Scisse enim te quis coarguere possit?
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Efficiens dici potest. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Hoc non est positum in nostra actione. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. An tu me de L.
At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Pauca mutat vel plura sane; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? A mene tu? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. At enim hic etiam dolore. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
Et
ille ridens: Video, inquit, quid agas; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Immo videri fortasse. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
English