Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quid, de quo nulla dissensio est? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quid censes in Latino fore?

Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Sed ego in hoc resisto; An nisi populari fama? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Bork Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sed ille, ut dixi, vitiose. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Beatus

autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Comprehensum, quod cognitum non habet? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Efficiens dici potest. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Cur post Tarentum ad Archytam? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Verba tu fingas et ea dicas,

quae non sentias? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Sed ego in hoc resisto; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Nunc vides, quid faciat. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.