Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Ubi ut eam caperet aut quando? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. De hominibus dici non necesse est. At iam decimum annum in spelunca iacet. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Itaque ab his ordiamur.
Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Ac tamen hic mallet non dolere.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Suo genere perveniant ad extremum; Sed potestne rerum maior esse dissensio? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem,
quae ille diceret? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Praeclare hoc quidem. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sint modo partes vitae beatae. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Sed ille, ut dixi, vitiose. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sed quae tandem ista ratio est? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed fac ista esse non inportuna; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Aliter autem vobis placet. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges:
constructio interrete.
Est, ut dicis, inquam. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Cur post Tarentum ad Archytam? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Spanish