Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; ALIO MODO. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Duo Reges: constructio interrete.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Apparet statim, quae sint officia,

quae actiones. Summus dolor plures dies manere non potest? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Audeo dicere, inquit. Que Manilium, ab iisque M. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Hoc non est positum in nostra actione. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Si stante, hoc natura videlicet vult,

salvam esse se, quod concedimus; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Idemne, quod iucunde? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Nam ante Aristippus, et ille melius. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?