Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Quis est tam dissimile homini. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Bork Nam ante Aristippus, et ille melius. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Simus igitur contenti his. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Et nemo nimium beatus est; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Minime vero istorum quidem, inquit. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ego vero isti, inquam, permitto.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas
cupiditates habere. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Comprehensum, quod cognitum non habet? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
Duo Reges: constructio interrete. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Non risu potius quam oratione eiciendum? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Efficiens dici potest.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? At iam decimum annum in spelunca iacet. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quid censes in Latino fore? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quod quidem iam fit etiam in
Academia.
Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quid adiuvas? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes.
Spanish