Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. An tu me de L. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Summus dolor plures dies manere non potest? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Sed hoc sane concedamus. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.
Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Duo Reges: constructio interrete. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Non semper, inquam; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Res tota, Torquate,
non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Bonum valitudo: miser morbus. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Stoicos roga. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quibus ego vehementer assentior. Ita prorsus, inquam; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Si quae forte-possumus. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ratio quidem vestra sic cogit.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Non risu potius quam oratione eiciendum? Quo igitur, inquit, modo? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Non est igitur voluptas bonum. Ita credo. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Sed haec quidem liberius ab
eo dicuntur et saepius. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Spanish