Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cui Tubuli nomen odio non est? Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Duo Reges: constructio interrete. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Poterat autem inpune; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Ampulla
enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Id est enim, de quo quaerimus. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Bork
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed fac ista esse non inportuna; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Equidem, sed audistine modo de Carneade?
Quod quidem iam fit etiam in Academia. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. A mene tu? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Hoc non est positum in nostra actione. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur
persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Spanish