Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Non laboro, inquit, de nomine. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quorum altera prosunt, nocent altera. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Verum esto; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quonam, inquit, modo? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quae ista amicitia est? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nunc agendum est subtilius. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Tum mihi Piso: Quid ergo? Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est
una sola defensa, eaque vehementer. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Ut id aliis narrare gestiant? Hoc non est positum in nostra actione. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Prioris generis est docilitas, memoria; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quid enim possumus hoc agere divinius? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Duo Reges: constructio interrete. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Si
quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Non igitur bene. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Spanish