Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Tum mihi Piso: Quid ergo? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Duo Reges: constructio interrete. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed ad rem redeamus; Hoc sic expositum dissimile est superiori. Summus dolor plures dies manere non potest? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quod quidem iam fit etiam in Academia. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Poterat autem inpune; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Sint modo partes vitae beatae. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Sed quod proximum fuit non vidit. Istic sum, inquit.
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec
dolentium? Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Bork Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Ergo, inquit, tibi Q. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. A mene tu? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quonam modo? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Id Sextilius factum negabat. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Haec dicuntur inconstantissime.
Ad eos igitur converte te, quaeso. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Ergo, inquit, tibi Q. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.
Spanish