Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quo tandem modo? Sed residamus, inquit, si placet. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Hoc non est positum in nostra actione. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Aliter autem vobis placet. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quae duo sunt, unum facit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Non laboro, inquit, de nomine. Ita prorsus, inquam; Potius inflammat,
ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Duo Reges: constructio interrete. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Erit enim mecum, si tecum erit. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Nulla erit controversia.
Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.
Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo,
vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quid vero? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quid, de quo nulla dissensio est? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Spanish