Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Cur id non ita fit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sed ad bona praeterita redeamus. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Sed quot homines, tot sententiae; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Duo Reges: constructio interrete. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. At hoc in eo M.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Pugnant Stoici cum Peripateticis.

Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria

noluerunt.

Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Si longus, levis dictata sunt. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Sed nimis multa.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Sed ad illum redeo. Ego vero isti, inquam, permitto. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quae sequuntur igitur? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Hoc tu nunc in illo probas. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Semper enim

ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Omnia peccata paria dicitis. Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere.