Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed residamus, inquit, si placet. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quippe: habes enim a rhetoribus; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Atqui, inquit, si

Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Hic nihil fuit, quod quaereremus.

-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Scrupulum, inquam, abeunti; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Bork Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quid, quod res alia tota est? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Duo Reges: constructio interrete. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Prioris generis est docilitas, memoria; Sed potestne rerum maior esse dissensio? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Urgent tamen et nihil remittunt. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.