Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Non est igitur summum malum dolor. Audeo dicere, inquit. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut pulsi recurrant? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sed nimis multa. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sed plane dicit quod intellegit. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.
Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?
At enim hic etiam dolore. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Audeo dicere, inquit. Age, inquies, ista parva sunt. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Et quidem, inquit, vehementer errat;
Hunc vos beatum; Aliter autem vobis placet. Tu quidem reddes; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;
Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Duo Reges: constructio interrete. Quam nemo
umquam voluptatem appellavit, appellat; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
Sed tamen intellego quid velit. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Prioris generis est docilitas, memoria; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Hoc non est positum in nostra actione. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Quae contraria sunt his, malane? Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Spanish