Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Deinde dolorem quem maximum? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Sed ad bona praeterita redeamus. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Qualem igitur hominem natura inchoavit? Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quarum ambarum rerum cum

medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Tria genera bonorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Duo Reges: constructio interrete. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sed residamus, inquit, si placet. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Praeteritis, inquit, gaudeo.

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Collatio igitur ista te nihil iuvat. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et

dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Age sane, inquam. Cyrenaici quidem non recusant; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Hoc non est positum in nostra actione. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Aliter autem vobis placet. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sed ad rem redeamus; Ac tamen hic mallet non dolere.