Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Torquatus, is qui consul cum Cn. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Nos cum te, M. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Oratio me istius philosophi non offendit; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Sed ille, ut dixi, vitiose. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram
comprehensionem summi boni.
Oratio me istius philosophi non offendit; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Sint modo partes vitae beatae. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Ita credo. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Paria sunt igitur. Equidem e Cn. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Si enim ita est, vide ne facinus
facias, cum mori suadeas. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quid censes in Latino fore? Confecta res esset. Duo Reges: constructio interrete. Sed quod proximum fuit non vidit. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sed potestne rerum maior esse dissensio? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.
Spanish