Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Duo Reges: constructio interrete. Idemne, quod iucunde? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Qui convenit? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Pauca mutat vel plura sane; An eiusdem modi? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Sit sane ista voluptas.
Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sed quot homines, tot sententiae; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Negare non possum. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse
peragratas. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Bork An eiusdem modi? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Non igitur bene. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Beatus sibi videtur esse moriens.
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil
dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;
Spanish