Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quae contraria sunt his, malane? Quae est igitur causa istarum angustiarum? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Nihilo magis. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Reguli reiciendam; Hoc est non dividere, sed frangere. Quis istud possit, inquit, negare? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Bork Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Ostendit pedes et pectus. Id mihi magnum videtur. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Satis est ad hoc responsum. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Dolere malum est: in
crucem qui agitur, beatus esse non potest. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quare attende, quaeso. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Sed haec nihil sane ad rem; Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Quippe: habes enim a rhetoribus; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Duo Reges: constructio interrete. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Erat enim res aperta.
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Verum audiamus. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Spanish